| هرچه گفتی ز رای خوب سرشت | خردش بر نگین دل بنوشت | |
| سر تو زیبی که سروری همه را | سر شبان هم تو شایی این رمه را | |
| تاجداری سزای گوهر تست | تاج با ماست لیک بر سر تست | |
| زند گشتاسبی به جز تو که خواند | زنده‌دار کیان به جز تو که ماند | |
| زند گشتاسبی به جز تو که خواند | زنده‌دارکیان به جز تو که ماند | |
| تخمه بهمنی و دارائی | ازتو می‌پاید آشکارائی | |
| میوه نو توئی سیامک را | یادگار اردشیر بابک را | |
| تا کیومرث از سریر و کلاه | می‌رود نسبت تو شاه به شاه | |
| ملک با تو به اختیاری نیست | در جهان جز تو تاجداری نیست | |
| موبدان گر نوند و گر کهنند | همه از یک زبان در این سخنند | |
| لیک ما بندگان در این بندیم | که گرفتار عهد و سوگندیم | |
| با نشیننده‌ای که دارد تخت | دست عهدی شدست ما را سخت | |
| که نخواهیم تاج بی‌سر او | بر نتابیم چهره از در او | |
| حجتی باید استوار کنون | کارد آن عهد را ز عهده برون | |
| تا در آیین خود خجل نشویم | نشکند عهد و تنگدل نشویم | |
| شاه بهرام کاین جواب شنید | پاسخی دادشان چنانکه سزید | |
| گفت عذر از شما روا نبود | عاقل آن به که بی وفا نبود | |
| این مخالف که تخت گیر شماست | طفل من شد اگرچه پیر شماست | |
| تاجش از سر چنان به زیر آرم | که یکی موی ازو نیازارم | |
| گرچه موقوف نیست شاهی من | بر مدارا و عذر خواهی من |