| بحر و بر هردو زیر فرمانش | بری و بحری آفرین خوانش | |
| سربلندی چنان بلند سریر | کز بلندیش خرد گشت ضمیر | |
| در بزرگی برابر ملک است | وز بلندی برادر فلک است | |
| بر تن دشمنان برقع دوز | برق شمشیر اوست برقع سوز | |
| نسل اقسنقری مید ازو | اب وجد با کمال ابجد ازو | |
| فتح بر خاک پای او زده فرق | فتنه در آب تیغ او شده غرق | |
| آب او آتش از اثیر انگیز | خاک او باد را عبیر آمیز | |
| در نبردش که شیر خارد دم | اسب دشمن به سر شود نه به سم | |
| در صبوحش که خون رز ریزد | زاب یخ بسته آتش انگیزد | |
| حربه را چون به حرب تیز کند | روز را روز رستخیز کند | |
| چون در کان جود بگشاید | گنج بخشد گناه بخشاید | |
| شه چو دریاست بی‌دروغ و دریغ | جزر و مدش به تازیانه و تیغ | |
| هرچه آرد به زخم تیغ فراز | به سر تازیانه بخشد باز | |
| مشتری‌وار بر سپهر بلند | گور کیوان کند به سم سمند | |
| گر ندیدی بر اژدها شیری | وافتابی کشیده شمشیری | |
| شاه را بین که در مصاف و شکار | اژدها صورتست و شیر سوار | |
| ناچخش زیر اژدهای علم | اژدها را چو مار کرده قلم | |
| تنگی مطرحش به تیر دو شاخ | کرده بر شیر شرزه گور فراخ | |
| نوک تیرش به هر کجا که بتافت | گه جگر دوخت گناه موی شکافت | |
| بازی خرس برده از شمشیر | خرس بازی در آوریده به شیر |