| ای دل از این خیال سازی چند | به خیالی خیال بازی چند | |
| از سر این خیال درگذرم | دور به ز این خیالها نظرم | |
| آنچه مقصود شد در این پرگار | چار فصل است به ز فصل بهار | |
| اولین فصل آفرین خدای | کافرینش به فضل اوست به پای | |
| واندگر فصل خطبه نبوی | کین کهن سکه زو گرفت نوی | |
| فصل دیگر دعای شاه جهان | کان دعا در برآورد ز دهان | |
| فصل آخر نصیحت آموزی | پادشه را به فتح و فیروزی | |
| پادشاهی که ملک هفت اقلیم | دخل دولت بدو کند تسلیم | |
| حجت مملکت به قول و به قهر | آیتی در خدا یگانی دهر | |
| خسرو تاج بخش تخت نشان | بر سر تاج و تخت گنج فشان | |
| عمده مملکت علاء الدین | حافظ و ناصر زمان و زمین | |
| نام او رتبت علا دارد | گر گذشت از فلک روا دارد | |
| فلک بی علا چه باشد پست | در علا بی فلک بلندی هست | |
| شاه کرپ ارسلان کشور گیر | به ز آلپ ارسلان به تاج و سریر | |
| مهدیی کافتاب این مهد است | دولتش ختم آخرین عهد است | |
| رستمی کز فلک سواری رخش | هم بزرگ است و هم بزرگی بخش | |
| همسر آسمان و هم کف ابر | هم به تن شیر و هم به نام هژبر | |
| قفل هستی چو در کلید آمد | عالم از جوهری پدید آمد | |
| اوست آن عالمی که از کف خویش | هردم آرد هزار جوهر بیش | |
| صحف گردون ز شرح او ورقی | عرق دریا ز فیض او عرقی |