| سیماب ستارها در آن صرف | شد ز آتش آفتاب شنگرف | |
| مجنون رمیده دل چو سیماب | با آن دو سه یار ناز برتاب | |
| آمد به دیار یار پویان | لبیک زنان و بیت گویان | |
| می‌شد سوی یار دل رمیده | پیراهن صابری دریده | |
| می‌گشت به گرد خرمن دل | می‌دوخت دریده دامن دل | |
| می‌رفت نوان چو مردم مست | می‌زد به سر و به روی بر دست | |
| چون کار دلش ز دست بگذشت | بر خرگه یار مست بگذشت | |
| بر رسم عرب نشسته آنماه | بر بسته ز در شکنج خرگاه | |
| آن دید درین و حسرتی خورد | وین دید در آن و نوحه‌ای کرد | |
| لیلی چو ستاره در عماری | مجنون چو فلک به پرده‌داری | |
| لیلی کله بند باز کرده | مجنون گله‌ها دراز کرده | |
| لیلی ز خروش چنگ در بر | مجنون چو رباب دست بر سر | |
| لیلی نه که صبح گیتی افروز | مجنون نه که شمع خویشتن سوز | |
| لیلی بگذار باغ در باغ | مجنون غلطم که داغ بر داغ | |
| لیلی چو قمر به روشنی چست | مجنون چو قصب برابرش سست | |
| لیلی به درخت گل نشاندن | مجنون به نثار در فشاندن | |
| لیلی چه سخن؟ پری فشی بود | مجنون چه حکایت؟ آتشی بود | |
| لیلی سمن خزان ندیده | مجنون چمن خزان رسیده | |
| لیلی دم صبح پیش می‌برد | مجنون چو چراغ پیش می‌مرد | |
| لیلی به کرشمه زلف بر دوش | مجنون به وفاش حلقه در گوش |