| گر آب دیده‌ی شیرازیان بپیوندد | به یکدگر برود همچو دجله در بغداد | |
| ولی چه فایده از گردش زمانه نفیر | نکرده‌اند شناسندگان ز حق فریاد | |
| اگر ز باد خزان گلبنی شکفته بریخت | بقای سرو روان باد و سایه‌ی شمشاد | |
| هنوز روی سلامت به کشورست وعید | هنوز پشت سعادت به مسندست سعاد | |
| کلاه دولت و صولت به زور بازو نیست | به هفت ساله دهد بخت و دولت از هفتاد | |
| به خدمتش سر طاعت نهند خرد و بزرگ | دران قبیله که خردی بود بزرگ نهاد | |
| قمر فرو شد و صبح دوم جهان بگرفت | حیات او به سر آمد دوام عمر تو باد | |
| گشایشت بود ار پند بنده گوش کنی | که هر که کار نبست این سخن جهان نگشاد | |
| همان نصیحت جدت که گفته‌ام بشنو | که من نمانم و گفت منت بماند یاد | |
| دلی خراب مکن بی‌گنه اگر خواهی | که سالها بودت خاندان و ملک آباد |