| رضینا من وصالک بالوعود | علی ما انت ناسیة العهود | |
| ترکت مدامعی طوفان نوح | و نار جوانحی ذات الوقود | |
| صرمت حبال میثاقی صدودا | وألزمهن کالحبل الورید | |
| نفرت تجانبا فاصفر وردی | فعودی ربما یخضر عودی | |
| متی امتت کوس الشوق یغنی | انین الوجد من نغمات عود | |
| و اصبح نوم اجفانی شریدا | لعلک ای ملیحة ان ترودی | |
| الیس اصدر انعم من حریر؟ | فکیف القلب اصلب من حدید | |
| و کم تنحل عقدة سلک دمعی | لربات الاساور والعقود | |
| اکاد اطیرفی الجو اشتیاقا | اذا ما اهتز بانات القدود | |
| لقد فتنتنی بسواد شعر | و حمرة عارض و بیاض جید | |
| و أسفرت البراقع عن خدود | اقول تحمرت بدم الکبود | |
| و غربیب العقائص مرسلات | یطلن کلیلة الدنف الوحید | |
| غدائر کالصوالج لاویات | قد التفت علی اکر النهود | |
| لیالی بعدهن مساء موت | و یوم وصالهن صباح عید | |
| الا انی شغفت بهن حقا | و کیف الحق استر بالجحود | |
| و لو انکرت ما بی لیس یخفی | تغیر ظاهری ادنی شهودی | |
| تشابه بالقیامة س حالی | و الا لم تکن شهدت جلودی | |
| لقد حملت صروف الدهر عزمی | علی جوب القفار و قطع بید | |
| نهضت اسیر فی الدنیا انطلاقا | فاوثقنی المودة بالقیود | |
| و لا زمنی لزام الصبر حتی | سعدت بطلعة الملک السعید | |
| من استحمی بجاه جلیل قدر | لقد اوی الی رکن شدید |