تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد | وجود نازکت آزرده گزند مباد | |
سلامت همه آفاق در سلامت توست | به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد | |
جمال صورت و معنی ز امن صحت توست | که ظاهرت دژم و باطنت نژند مباد | |
در این چمن چو درآید خزان به یغمایی | رهش به سرو سهی قامت بلند مباد | |
در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد | مجال طعنه بدبین و بدپسند مباد | |
هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند | بر آتش تو بجز جان او سپند مباد | |
شفا ز گفته شکرفشان حافظ جوی | که حاجتت به علاج گلاب و قند مباد |