باد گلبوی سحر خوش میوزد خیز ای ندیم
|
|
بس که خواهد رفت بر بالای خاک ما نسیم
|
ای که در دنیا نرفتی بر صراط مستقیم
|
|
در قیامت بر صراطت جای تشویشست و بیم
|
قلب زر اندوده نستانند در بازار حشر
|
|
خالصی باید که بیرون آید از آتش سلیم
|
عیبت از بیگانه پوشیدست و میبیند بصیر
|
|
فعلت از همسایه پنهانست و میداند علیم
|
نفس پروردن خلاف رای دانشمند بود
|
|
طفل خرما دوست دارد، صبر فرماید حکیم
|
راه نومیدی گرفتم رحمتم دل میدهد
|
|
کای گنهکاران هنوز امید عفوست از کریم
|
گر بسوزانی خداوندا جزای فعل ماست
|
|
ور ببخشی رحمتت عامست و احسانت قدیم
|
گرچه شیطان رجیم از راه انصافم ببرد
|
|
همچنان امید میدارم به رحمن رحیم
|
آن که جان بخشید و روزی داد و چندین لطف کرد
|
|
هم ببخشاید چو مشتی استخوان باشم رمیم
|
سعدیا بسیار گفتن عمر ضایع کردن است
|
|
وقت عذر آوردنست استغفرالله العظیم
|