| نه ابلیس در حق ما طعنه زد | کز اینان نیاید بجز کار بد؟ | |
| فغان از بدیها که در نفس ماست | که ترسم شود ظن ابلیس راست | |
| چو ملعون پسند آمدش قهر ما | خدایش بینداخت از به خرما | |
| کجا سر برآریم از این عار و ننگ | که با او بصلحیم و با حق به جنگ | |
| نظر دوست نادر کند سوی تو | چو در روی دشمن بود روی تو | |
| گرت دوست باید کز او بر خوری | نباید که فرمان دشمن بری | |
| روا دارد از دوست بیگانگی | که دشمن گزیند به همخانگی | |
| ندانی که کمتر نهد دوست پای | چو بیند که دشمن بود در سرای؟ | |
| به سیم سیه تا چه خواهی خرید | که خواهی دل از مهر یوسف برید؟ | |
| تو از دوست گر عاقلی برمگرد | که دشمن نیارد نگه در تو کرد |