| مگر در دل دوست رحم آیدم | چو بیند که دشمن ببخشایدم | |
| به جایی رسد کار سر دیر و زود | که گویی در او دیده هرگز نبود | |
| زدم تیشه یک روز بر تل خاک | به گوش آمدم ناله‌ای دردناک | |
| که زنهار اگر مردی آهسته‌تر | که چشم و بناگوش و روی است و سر |
| مگر در دل دوست رحم آیدم | چو بیند که دشمن ببخشایدم | |
| به جایی رسد کار سر دیر و زود | که گویی در او دیده هرگز نبود | |
| زدم تیشه یک روز بر تل خاک | به گوش آمدم ناله‌ای دردناک | |
| که زنهار اگر مردی آهسته‌تر | که چشم و بناگوش و روی است و سر |