| دو تن، پرور ای شاه کشور گشای | یکی اهل بازو، دوم اهل رای | |
| ز نام آوران گوی دولت برند | که دانا و شمشیر زن پرورند | |
| هر آن کو قلم را نورزید و تیغ | بر او گر بمیرد مگو ای دریغ | |
| قلم زن نکودار و شمشیر زن | نه مطرب که مردی نیاید ز زن | |
| نه مردی است دشمن در اسباب جنگ | تو مدهوش ساقی و آواز چنگ | |
| بسا اهل دولت به بازی نشست | که ملکت برفتش به بازی ز دست |