چرا به سرکشی از من عنان بگردانی
|
|
مکن که بیخودم اندر جهان بگردانی
|
ز دست عشق تو یک روز دین بگردانم
|
|
چه گردد ار دل نامهربان بگردانی
|
گر اتفاق نیفتد قدم که رنجه کنی
|
|
به ذکر ما چه شود گر زبان بگردانی
|
گمان مبر که بداریم دستت از فتراک
|
|
بدین قدر که تو از ما عنان بگردانی
|
وجود من چو قلم سر نهاده بر خط توست
|
|
بگردم ار به سرم همچنان بگردانی
|
اگر قدم ز من ناشکیب واگیری
|
|
و گر نظر ز من ناتوان بگردانی
|
ندانمت ز کجا آن سپر به دست آید
|
|
که تیر آه من از آسمان بگردانی
|
گرم ز پای سلامت به سر دراندازی
|
|
ورم ز دست ملامت به جان بگردانی
|
سر ارادت سعدی گمان مبر هرگز
|
|
که تا قیامت از این آستان بگردانی
|