به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی
|
|
به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی
|
کتاب بالغ منی حبیبا معرضا عنی
|
|
ان افعل ما تری انی علی عهدی و میثاقی
|
نگویم نسبتی دارم به نزدیکان درگاهت
|
|
که خود را بر تو میبندم به سالوسی و زراقی
|
اخلایی و احبابی ذروا من حبه مابی
|
|
مریض العشق لا یبری و لا یشکو الی الراقی
|
نشان عاشق آن باشد که شب با روز پیوندد
|
|
تو را گر خواب میگیرد نه صاحب درد عشاقی
|
قم املا و اسقنی کأسا و دع ما فیه مسموما
|
|
اما انت الذی تسقی فعین السم تریاقی
|
قدح چون دور ما باشد به هشیاران مجلس ده
|
|
مرا بگذار تا حیران بماند چشم در ساقی
|
سعی فی هتکی الشانی و لما یدر ماشانی
|
|
انا المجنون لا اعبا باحراق و اغراق
|
مگر شمس فلک باشد بدین فرخنده دیداری
|
|
مگر نفس ملک باشد بدین پاکیزه اخلاقی
|
لقیت الاسد فی الغابات لا تقوی علی صیدی
|
|
و هذا الظبی فی شیراز یسبینی باحداق
|
نه حسنت آخری دارد نه سعدی را سخن پایان
|
|
بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی
|