اگر گلاله مشکین ز رخ براندازی
|
|
کنند در قدمت عاشقان سراندازی
|
اگر به رقص درآیی تو سرو سیم اندام
|
|
نظاره کن که چه مستی کنند و جانبازی
|
تو با چنین قد و بالا و صورت زیبا
|
|
به سرو و لاله و شمشاد و گل نپردازی
|
کدام باغ چو رخسار تو گلی دارد
|
|
کدام سرو کند با قدت سرافرازی
|
به حسن خال و بناگوش اگر نگاه کنی
|
|
نظر تو با قد و بالای خود نیندازی
|
غلام باد صبایم غلام باد صبا
|
|
که با کلاله جعدت همیکند بازی
|
بگوی مطرب یاران بیار زمزمهای
|
|
بنال بلبل مستان که بس خوش آوازی
|
که گفتهست که صد دل به غمزهای ببری
|
|
هزار صید به یک تاختن بیندازی
|
ز لطف لفظ شکربار گفته سعدی
|
|
شدم غلام همه شاعران شیرازی
|