ای برق اگر به گوشه آن بام بگذری
|
|
آن جا که باد زهره ندارد خبر بری
|
ای مرغ اگر پری به سر کوی آن صنم
|
|
پیغام دوستان برسانی بدان پری
|
آن مشتری خصال گر از ما حکایتی
|
|
پرسد جواب ده که به جانند مشتری
|
گو تشنگان بادیه را جان به لب رسید
|
|
تو خفته در کجاوه به خواب خوش اندری
|
ای ماه روی حاضر غایب که پیش دل
|
|
یک روز نگذرد که تو صد بار نگذری
|
دانی چه میرود به سر ما ز دست تو
|
|
تا خود به پای خویش بیایی و بنگری
|
بازآی کز صبوری و دوری بسوختیم
|
|
ای غایب از نظر که به معنی برابری
|
یا دل به ما دهی چو دل ما به دست توست
|
|
یا مهر خویشتن ز دل ما به دربری
|
تا خود برون پرده حکایت کجا رسد
|
|
چون از درون پرده چنین پرده میدری
|
سعدی تو کیستی که دم دوستی زنی
|
|
دعوی بندگی کن و اقرار چاکری
|