شراب و عیش نهان چیست کار بیبنیاد
|
|
زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد
|
گره ز دل بگشا و از سپهر یاد مکن
|
|
که فکر هیچ مهندس چنین گره نگشاد
|
ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ
|
|
از این فسانه هزاران هزار دارد یاد
|
قدح به شرط ادب گیر زان که ترکیبش
|
|
ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قباد
|
که آگه است که کاووس و کی کجا رفتند
|
|
که واقف است که چون رفت تخت جم بر باد
|
ز حسرت لب شیرین هنوز میبینم
|
|
که لاله میدمد از خون دیده فرهاد
|
مگر که لاله بدانست بیوفایی دهر
|
|
که تا بزاد و بشد جام می ز کف ننهاد
|
بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
|
|
مگر رسیم به گنجی در این خراب آباد
|
نمیدهند اجازت مرا به سیر و سفر
|
|
نسیم باد مصلا و آب رکن آباد
|
قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ
|
|
که بستهاند بر ابریشم طرب دل شاد
|