میبرزند ز مشرق شمع فلک زبانه | ای ساقی صبوحی درده می شبانه | |
عقلم بدزد لختی چند اختیار دانش | هوشم ببر زمانی تا کی غم زمانه | |
گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن | ور تیر طعنه آید جان منش نشانه | |
گر می به جان دهندت بستان که پیش دانا | ز آب حیات بهتر خاک شرابخانه | |
آن کوزه بر کفم نه کب حیات دارد | هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه | |
صوفی چگونه گردد گرد شراب صافی | گنجشک را نگنجد عنقا در آشیانه | |
دیوانگان نترسند از صولت قیامت | بشکیبد اسب چوبین از سیف و تازیانه | |
صوفی و کنج خلوت سعدی و طرف صحرا | صاحب هنر نگیرد بر بی هنر بهانه |