سرمست بتی لطیف ساده | در دست گرفته جام باده | |
در مجلس بزم باده نوشان | بسته کمر و قبا گشاده | |
افتاده زمین به حضرت او | گردونش به خدمت ایستاده | |
خورشید و مهش ز خوبرویی | سر بر خط بندگی نهاده | |
خورشید که شاه آسمانست | در عرصه حسن او پیاده | |
وه وه که بزرگوار حوریست | از روزن جنت اوفتاده | |
لعلش چو عقیق گوهرآگین | زلفش چو کمند تاب داده | |
در گلشن بوستان رویش | زنگی بچگان ز ماه زاده | |
سعدی نرسد به یار هرگز | کو شرمگنست و یار ساده |