منم یا رب در این دولت که روی یار میبینم
|
|
فراز سرو سیمینش گلی بر بار میبینم
|
مگر طوبی برآمد در سرابستان جان من
|
|
که بر هر شعبهای مرغی شکرگفتار میبینم
|
مگر دنیا سر آمد کاین چنین آزاد در جنت
|
|
می بی درد مینوشم گل بی خار میبینم
|
عجب دارم ز بخت خویش و هر دم در گمان افتم
|
|
که مستم یا به خوابم یا جمال یار میبینم
|
زمین بوسیدهام بسیار و خدمت کرده تا اکنون
|
|
لب معشوق میبوسم رخ دلدار میبینم
|
چه طاعت کردهام گویی که این پاداش مییابم
|
|
چه فرمان بردهام گویی که این مقدار میبینم
|
تویی یارا که خواب آلوده بر من تاختن کردی
|
|
منم یا رب که بخت خود چنین بیدار میبینم
|
چو خلوت با میان آمد نخواهم شمع کاشانه
|
|
تمنای بهشتم نیست چون دیدار میبینم
|
کدام آلاله میبویم که مغزم عنبرآگین شد
|
|
چه ریحان دسته بندم چون جهان گلزار میبینم
|
ز گردون نعره میآید که اینت بوالعجب کاری
|
|
که سعدی را ز روی دوست برخوردار میبینم
|