| دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد | ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد | |
| ای بوی آشنایی دانستم از کجایی | پیغام وصل جانان پیوند روح دارد | |
| سودای عشق پختن عقلم نمی‌پسندد | فرمان عقل بردن عشقم نمی‌گذارد | |
| باشد که خود به رحمت یاد آورند ما را | ور نه کدام قاصد پیغام ما گذارد | |
| هم عارفان عاشق دانند حال مسکین | گر عارفی بنالد یا عاشقی بزارد | |
| زهرم چو نوشدارو از دست یار شیرین | بر دل خوشست نوشم بی او نمی‌گوارد | |
| پایی که برنیارد روزی به سنگ عشقی | گوییم جان ندارد یا دل نمی‌سپارد | |
| مشغول عشق جانان گر عاشقیست صادق | در روز تیرباران باید که سر نخارد | |
| بی‌حاصلست یارا اوقات زندگانی | الا دمی که یاری با همدمی برآرد | |
| دانی چرا نشیند سعدی به کنج خلوت | کز دست خوبرویان بیرون شدن نیارد |