| با جوانی سرخوشست این پیر بی تدبیر را | جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را | |
| من که با مویی به قوت برنیایم ای عجب | با یکی افتاده‌ام کو بگسلد زنجیر را | |
| چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن | آرزویم می‌کند کماج باشم تیر را | |
| می‌رود تا در کمند افتد به پای خویشتن | گر بر آن دست و کمان چشم اوفتد نخجیر را | |
| کس ندیدست آدمیزاد از تو شیرینتر سخن | شکر از پستان مادر خورده‌ای یا شیر را | |
| روز بازار جوانی پنج روزی بیش نیست | نقد را باش ای پسر کفت بود تأخیر را | |
| ای که گفتی دیده از دیدار بت رویان بدوز | هر چه گویی چاره دانم کرد جز تقدیر را | |
| زهد پیدا کفر پنهان بود چندین روزگار | پرده از سر برگرفتیم آن همه تزویر را | |
| سعدیا در پای جانان گر به خدمت سر نهی | همچنان عذرت بباید خواستن تقصیر را |