| زندان تو است این اگرت باغ است | بستان نشناسی همی ز زندان؟ | |
| بر خویشتن این بندهای بسته | بنگر به رسن‌های سخت و الوان | |
| بنگر که بدین بند بسته در، چیست | در بند چرا بسته گشت پنهان؟ | |
| در بند بود مستمند بندی | تو شاد چرائی به بند و خندان؟ | |
| بندی که شنوده است مانده هموار | بر هر که رها شد ز بند گریان؟ | |
| این قفل که داند گشادن از خلق؟ | آن کیست که بگشاد قفل یزدان؟ | |
| چون باز نجوئی که اندر این باب | تازیت چه گفت و چه گفت دهقان؟ | |
| یا از طلب این چنین معانی | مشغول شده‌ستی به فرج و دندان؟ | |
| وان را که همی جوید این چنین‌ها | می چیز نبخشند ترکمانان | |
| گویدت فلان ک «ز چنین سخن‌ها | مانده است به زندان فلان به یمگان | |
| منگر به سخن‌های او ازیرا | ترکانش براندند از خراسان | |
| نه میر خراسان پسندد او را | نه شاه کرکان نه میر جیلان | |
| گر مذهب او حق و راست بودی | در بلخ بدی به اتفاق اعیان | |
| این بیهده‌ها را اگر ندانی | در کار نیایدت هیچ نقصان» | |
| ای کرده تو را فتنه اهل باطل | بر حدثنا عن فلان و بهمان | |
| گر جهل تو را درد کردی، از تو | بر گنبد کیوان رسیدی افغان | |
| مغز است تو را ریم گرچه شوئی | دستار به صابون و تن به اشنان | |
| طعنه چه زنی مر مرا بدان که‌م | از خانه براندند اهل عصیان؟ | |
| زیرا که براندند مصطفی را | ذریت شیطان از اهل و اوطان | |
| بر نوح همی سرزنش نیامد | کو رفت به کوه از میان طوفان |