| زی حرب تو آمده است دیوی | بدفعل تر از همه شیاطین | |
| آن این تن توست، ازو حذر کن | وز مکر و فریب این به نفرین | |
| زین دیو نکال اگر ستوهی | بر مرکب دینت برفگن زین | |
| از عهد و وفا زه و کمان ساز | از فکرت و هوش تیر و ژوپین | |
| یاری ندهد تو را بر این دیو | جز طاعت و حب آل یاسین | |
| گرد دل خود ز دوستی‌شان | بر دیو حصار ساز و پرچین | |
| در باغ شریعت پیمبر | کس نیست جز آل او دهاقین | |
| زین باغ نداد جز خس و برگ | دهقان هرگز بدین مجانین | |
| زیرا که خرند و خر نداند | مر عنبر و عود را ز سرگین | |
| بشتاب و بجوی راه این باغ | گر نیست مگر به چین و ماچین | |
| تین و زیتون ببین در این باغ | وان شهر امین و طور سینین | |
| ای جان تو را به باغ دهقان | از علم و عمل جمال و تزیین | |
| در باغ شو و کنار پر کن | از دانه و میوه و ریاحین | |
| برگ و خس و خار پیش خر کن | شمشاد و سمن تو را و نسرین | |
| بر «حدثنا» مباش فتنه | بر سخته ستان سخن به شاهین | |
| فرعون لعین بی‌خرد را | بر موسی دور خویش مگزین | |
| مشک تبتی به پشک مفروش | مستان بدل شکر تبرزین | |
| بالینت اگرچه خوب و نرم است | سر خیره منه به زیر بالین | |
| گوئی که فلان فقیه گفته‌است | آن فخر و امام بلخ و بامین | |
| کاین خلق خدای را ببینند | بر عرش به روز حشر همگین |