دوش تا هنگام صبح از وقت شام

ور بریدستی چو من زیشان طمع همچو من بنشین و بگسل زین لام
در تنوری خفته با عقل شریف به که با جاهل خسیس اندر خیام
پند حجت را به دانش دار بند تا تو را روشن شود ایام و نام