| از خاکم اگر بکند دیوت | در سنگ بر غم تو برستم | |
| تیغ حجت به روز روشن | در حلق امام تو شکستم | |
| مردیم چنانکه تو بخواهی، | ای دیو، بهر کجا که هستم | |
| دل در شکمش به تیر برهان | هرچند نخواستی تو خستم | |
| بیمار و شکسته‌دل شده‌ستند | از قوت حجت درستم | |
| هر سال یکی کتاب دعوت | به اطراف جهان همی فرستم | |
| تا داند خصم من که چون تو | در دین نه ضعیف و خوار و سستم |