| شاید که نداندم نفایه | چون سوی خیاره نامدارم | |
| گر تو به تبار فخر داری | من مفخر گوهر و تبارم | |
| اشعار به پارسی و تازی | برخوان و بدار یادگارم | |
| ای آنکه چهار یار گوئی | من با تو بدین خلاف نارم | |
| شش بود رسول نیز مرسل | بندیش نکو در اعتذارم | |
| از پنج چو بهتر است ششم | بهتر ز سه باشد این چهارم | |
| ای بار خدای خلق یکسر | با توست به روز حق شمارم | |
| من شیعت حیدرم عفو کن | این یک گنه بزرگوارم | |
| من رانده ز خان و مان به دینم | زین است عدو دو صد هزارم |