| امر و نهی ترا به کل امور | هرکه نبود مطیع و فرمانبر | |
| کافرش خوانم و کنم ثابت | کافر است او به شرع پیغمبر | |
| زانکه گر هست امر تو در نهی | هست عین شریعت اطهر | |
| هر که او تابع شریعت نیست | هست درحکم شرع و دین کافر | |
| در حواشی دولتت شاها | کرده از بس طهارت تو اثر | |
| لب به سد احتیاط تر سازد | مشک سقای کویت از کوثر | |
| گر سکندر که آب حیوان جست | نور رأی تو بودیش رهبر | |
| روی شستی نه دست ز آب حیات | لب تر داشتی نه دیدهی تر | |
| زنده بودی هنوز و پیش تو داشت | دست بر سینه چون کمین چاکر | |
| اخذ میکرد از تو عز و شکوه | کسب میکرد از تو علم و هنر | |
| روغنی در چراغ بخت نداشت | آب جست و نبودش آبشخور | |
| زنده بودی و خدمتت کردی | بودی ار بخت یار اسکندر | |
| چون نشینی و مسند آرایی | و ز دو سو آن دو نامدار پسر | |
| چون سپهری ولی سپهر نهم | که نشیند میان شمس و قمر | |
| عنبر اندر مجالس خلقت | خدمتی پیش برده بود مگر | |
| وقت فرصت به طیب خلق تو زد | به طریقی که کس نیافت خبر | |
| بوی غماز بود و پرده درید | لاجرم روسیاه شد عنبر | |
| در زمان عدالت تو که هست | شوهر شیر ماده آهوی نر | |
| مادری کرد گرگ ماده و شد | دایه برههای بیمادر | |
| ظالمی بود نام او گردون | خلق در دست ظلم او مضطر |