| که جان برد اگر آن مست سرگران بدرآید | کلاه کج نهد از ناز و بر سرگذر آید | |
| رسید بار دگر بار حسن حکم چه باشد | دگر که از نظر افتد که باز در نظر آید | |
| ز سوی مصر به کنعان عجب رهیست که باشد | هنوز قافله در مصر و قاصد و خبر آید | |
| کمینه خاصیت عشق جذبه‌ایست که کس را | ز هر دری که پرانند بیش ، بیشتر آید | |
| سبو به دوش و صراحی به دست و محتسب از پی | نعوذبالله اگر پای من به سنگ بر آید | |
| مگو که وحشیم آید ز پی اگر بروم من | چه مانعست نیاید چرا به چشم و سر آید |