هرگه که شبی خود را در میکده اندازیم | صد فتنه برانگیزیم صد کیسه بپردازیم | |
آن سر که بود در می وان راز که گویدنی | ما مونس آن سریم ما محرم آن رازیم | |
هر نغمه که پیش آرند ما با همه در شوریم | هر ساز که بنوازند ما با همه در سازیم | |
زین پیش کسی بودیم و امروز در این کشور | ما جمری بغدادیم ما بکروی شیرازیم | |
گر حکم کند سلطان کین باده براندازند | او باده براندازد ما بنک براندازیم | |
آنروز که در محشر مردم همه گرد آیند | ما با تو در آن غوغا دزدیده نظر بازیم | |
بر یاد تو هر ساعت مانند عبید اکنون | بزمی دگر افروزیم عیشی دگر آغازیم |