| یا ملولا عن سلامی انت فی‌الدنیا مرامی | کلما اعرضت عنی زدت شوقا فی غرامی | |
| گر چه مه در عالم آرائی ز گیتی بر سر آمد | کی تواند شد مقابل با رخت از ناتمامی | |
| طوطی دستانسرا شد مطرب از بلبل نوائی | مطرب بستانسرا شد طوطی از شیرین کلامی | |
| پخته‌ئی کوتا بگوید واعظ افسرده دلرا | کی ندیده دود از آتش ترک گرمی کن که خامی | |
| صید گیسوئی نگشتی زان سبب ایمن ز قیدی | دانه‌ی خالی ندیدی لاجرم فارغ ز دامی | |
| درس تقوی چند خوانی خاصه بر مستان عاشق | وز فضیلت چند گویی خاصه با رندان عامی | |
| گر به بدنامی برآید نام ما ننگی نباشد | زانکه بدنامی درین ره نیست الا نیک نامی | |
| عارض بین خورده خون لاله در بستانفروزی | قامتش بین برده دست از نارون در خوش خرامی | |
| تاجداری نیست الا بر در خوبان گدائی | پادشاهی نیست الا پیش مهرویان غلامی | |
| ساکن دیر مغانرا از ملامت غم نباشد | زانکه در بیت‌الحرام اندیشه نبود از حرامی | |
| بت پرستان صورتش را سجده می‌آرند و شاید | گر کند خواجو بمعنی آن جماعت را امامی |