هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل
|
|
نرگس نکند خواب خوش از غلغل بلبل
|
ای خادم یاقوت لب لعل تو لل
|
|
وی هندوی ریحان خط سبز تو سنبل
|
تا کی کند آن غمزهی عاشق کش معلول
|
|
در کار دل ریش من خسته تعلل
|
گر نرگس مستت نکند ترک تعدی
|
|
چندین چه کند زلف دراز تو تطاول
|
شرح شکن زلف تو بابیست مطول
|
|
کوتاه کنم تا نکشد سر به تسلسل
|
آن صورت آراسته را بیش میارای
|
|
کانجا که جمالست چه حاجت بتجمل
|
محمل مبر از منزل احباب که ما را
|
|
یکدم نبود بار فراق تو تحمل
|
المغرم یستغرق فی البحر غریقا
|
|
واللائم کالنائم فی الساحل یغفل
|
هر لحظه که خاموش شود ماه مغنی
|
|
از مرغ صراحی شنوم نعره که قل قل
|
ای آنکه جمال از رخ زیبای تو جزویست
|
|
غمهای جهان جزو غم عشق تو شد کل
|
بر باد هوا باده مپیمای که خواجو
|
|
از مل نشود بی خبر الا بتامل
|