رحمتی گر نکند بر دلم آن سنگین دل | چون تواند که کشد بار غمش چندین دل | |
زین صفت بر من اگر جور کند مسکین من | ور ازین پس ندهد داد دلم مسکین دل | |
من ازین در به جفا باز نگردم که مرا | پای بندست در آن سلسلهی مشکین دل | |
با گلستان جمالش نکشد فصل بهار | اهل دل را به تماشای گل و نسرین دل | |
خسرو ار بند وگر پند فرستد فرهاد | برنگیرد بجفا از شکر شیرین دل | |
دلم از صحبت خوبان نشکیبد نفسی | ای عزیزان من بیدل چکنم با این دل | |
نکند سوی دل خستهی خواجو نظری | آه از آن دلبر پیمان شکن سنگین دل |