تا دلم در خم آن زلف سمنسا افتاد
|
|
کار من همچو سر زلف تو در پا افتاد
|
بسکه دود دل من دوش ز گردون بگذشت
|
|
ابر در چشم جهان بین ثریا افتاد
|
راستی را چو ز بالای توام یاد آمد
|
|
ز آه من غلغله در عالم بالا افتاد
|
چشم دریا دل ما چون ز تموج دم زد
|
|
شور در جان خروشنده دریا افتاد
|
اشکم از دیده از آن روی فتادست کزو
|
|
راز پنهان دل خسته بصحرا افتاد
|
گویدم مردمک دیدهی گریان که کنون
|
|
کار چشم تو چه اندیشه چو با ما افتاد
|
بلبل سوخته از بسکه برآورد نفیر
|
|
دود دل در جگر لالهی حمرا افتاد
|
کوکب حسن چو گشت از رخ یوسف طالع
|
|
تاب در سینهی پر مهر زلیخا افتاد
|
دل خواجو که چو وامق ز جهان فارد گشت
|
|
مهرهئی بود که در ششدر عذرا افتاد
|