چشمهی خون ز دلم شیفتهتر کس را نی
|
|
خون شو ای چشم که این سوز جگر کس را نی
|
تنم از اشک به زر رشتهی خونین ماند
|
|
هیچ زر رشته ازین تافتهتر کس را نی
|
هیچ کس عمر گرامی نفروشد به عدم
|
|
سر این بیع مرا هست اگر کس را نی
|
درد دل بر که کنم عرضه که درمان دلم
|
|
کیمیائی است کز او هیچ اثر کس را نی
|
آن جگر تر کن من کو که ز نادیدن او
|
|
خشک آخورتر ازین دیدهی تر کس را نی
|
غم او بر دل من پردهی زنگاری بست
|
|
کس چو داند که بر این پرده گذر کس را نی
|
آه و دردا که چراغ من تاریک بمرد
|
|
باورم کن که ازین درد بتر کس را نی
|
غلطم من که چراغی همه کس را میرد
|
|
لیک خورشید مرا مرد و دگر کس را نی
|
دل خاقانی ازین درد درون پوست بسوخت
|
|
وز برون غرقهی خون گشت خبر کس را نی
|