دبیران را منم استاد و میران را منم قدوه
|
|
مرا هم قدوه هم استاد عز الدین بوعمران
|
دمی کز روح قدس آمد سوی جان بنت عمران را
|
|
مرا آن دم سوی جان داد عز الدین بوعمران
|
وگر ده چشمه بگشاد ابن عمران از دل سنگی
|
|
مرا بحری ز دل بگشاد عز الدین بوعمران
|
بشر گفتی ملک گردد بلی گردد بدو بنگر
|
|
ملک خلق و بشر بنیاد عز الدین بوعمران
|
اگر ز اصلاب اسلافند زاده هر یکی بنگر
|
|
ز آب چشمهی جان زاد عز الدین بوعمران
|
به لطف و علم و حلم و عزم مستغنی است پنداری
|
|
ز آب و خاک و نار و باد عز الدین بوعمران
|
در آن مسند که چون طور است ثعبان کلک و بیضا کف
|
|
کلیمی بین چو خضر آزاد عز الدین بوعمران
|
امام الامه صدر السنه محی المله سیف الحق
|
|
ریاستدار دین آباد عز الدین بوعمران
|
محمد نطق و نعمان لفظ و احمد رای و مالک دم
|
|
که امت را رسد فریاد عز الدین بوعمران
|
به دل دریای بصره است و به کف دجله و زین هر دو
|
|
کند تبریز را بغداد عز الدین بوعمران
|
بیان ثعلبی راند هم از تفسیر خرگوشی
|
|
نماید شیر انسی زاد عز الدین بوعمران
|
اجازت خواهم از کلکش بدان تفسیر اگر بیند
|
|
که تایید ابد بیناد عز الدین بوعمران
|
جهان داور چو فاروق است و جاندار و چو فرقان هم
|
|
که آرد هم شفا هم داد عز الدین بوعمران
|
بدین یک قطعه ده بیت کارزد صدهزار آخر
|
|
سر افراز جهان افتاد عز الدین بوعمران
|
من آن گویم که تا روید زمین را بیخ بوزیدان
|
|
قوی شاخ و قوی بر باد عز الدین بوعمران
|