| شیر سیاه معرکه خاقان کامران | باز سفید مملکه بانوی کام کار | |
| بانوکند شکار ملوک ار چه مرد نیست | آری که باز ماده به آید گه شکار | |
| شاهان چه زن چه مرد در ایام مملکت | شیران چه نر چه ماده به هنگام کار زار | |
| رد خاک خفته‌اند کیان، گر نه مرد و زن | کردندی از پرستش تو ملک را شعار | |
| کردی به درگه تو سیاوش چاوشی | بودی به حضرت تو فرنگیس پرده دار | |
| گر در زمین شام سلیمان دیو بند | بلقیس را ز شهر سبا کرد خواستار | |
| هم شاه ما ز قدر سلیمان عالم است | هم بانوان ز مرتبه بلقیس روزگار | |
| شهر سباست خطه‌ی دربند ز احتشام | بیت المقدس است شماخی ز اقتدار | |
| قیدافه خوانده‌ام که زنی بود پادشاه | اسکندر آمدش به رسولی سخن گزار | |
| اسکندر است دولت و قیدافه بانوان | نی نی کز این قیاس شود طبع، شرمسار | |
| کاکنون به بندگی و پرستاری درش | قیدافه خرمی کند، اسکند افتخار | |
| ز اقبال صفوه الدین بانوی شرق و غرب | در شرق و غرب گشت شب و روز سازگار | |
| عادت بود که هدیه‌ی نوروزی آورند | آزادگان به خدمت بانو ز هر دیار | |
| نوروز چون من است تهی دست و همچو من | جان تهی کند به در بانوان نثار | |
| طبع مراست جان تهی تحفه‌ی سخن | نوروز راست جان تهی باد نوبهار | |
| اکنون که باد و باغ زنا شوهری کنند | از نطفه‌های باد شود باغ بار دار | |
| از دست کشت صلب ملک در زمین ملک | آرد درخت تازه بهار حیات بار | |
| نه ماهه ره بریده مه نو به ره در است | کاید چو ماه چارده مصباح هفت و چار | |
| خواهی نهیش نام منوچهر نام جوی | خواهی کنیش نام فریبرز نام دار | |
| ای از عروس نه فلک اندر کمال بیش | وز نه زن رسول به ده نوع یادگار |