| چون به بازار جوان مردان رسم | در صف لالان دکان خواهم گزید | |
| بر دکان قفل گر خواهم گذشت | قفلی از بهر دهان خواهم گزید | |
| چون مرا آفت ز گفتن می‌رسد | بی‌زبانی بر زبان خواهم گزید | |
| گر چه گم کردم کلید نطق را | مدح بلقیس زمان خواهم گزید | |
| ورچه آزادم ز بند هر غرض | مهر شاه بانوان خواهم گزید | |
| عصمة الدین شاه مریم آستین | کستانش بر جنان خواهم گزید | |
| گوهر کان فریدون ملک | کز جوار او مکان خواهم گزید | |
| بارگاهش کعبه‌ی ملک است و من | قبله‌گاه از آستان خواهم گزید | |
| آسمان ستر و ستاره رفعت است | رفعتش بر فرقدان خواهم گزید | |
| آسیه توفیق و ساره سیرت است | سیرتش بر انس و جان خواهم گزید | |
| رابعه زهد و زبیده همت است | کزدرش حصن امان خواهم گزید | |
| حرمت از درگاه او خواهم گرفت | گوهر اصلی زکان خواهم گزید | |
| یک سر موی از سگان در گهش | بر هزبر سیستان خواهم گزید | |
| خاک پای خادمانش را به قدر | بر کلاه اردوان خواهم گزید | |
| شاه انجم خادم لالای اوست | خدمت لالاش از آن خواهم گزید | |
| گنج بخشا یک دو حرف از مدح تو | بر سه گنج شایگان خواهم گزید | |
| گر به خدمت کم رسم معذور دار | کز پی عنقا نشان خواهم گزید | |
| سرپرستی رنج و خدمت آفت است | من فراق این و آن خواهم گزید | |
| سال‌ها رای ریاضت داشتم | از پس دوری همان خواهم گزید | |
| پیل را مانم که چون جستم ز خواب | صحبت هندوستان خواهم گزید |