| سرو بالان که ز بالین سرش آمد به ستوه | دایگان را تن نالانش به بر بازدهید | |
| روز پنجم به تب گرم و خوی سرد فتاد | شب هفتم خبر از حال دگر بازدهید | |
| خوی تب گل گل بر جبهت گل گون خطر است | آن صف پروین ز آن طرف قمر بازدهید | |
| جو به جو هر چه زن دانه زن از جو بنمود | خبر آن ز شفا یا ز خطر بازدهید | |
| قرعه انداز کز ابجد صفت فال بگفت | شرح آن فال ز آیات و سور باز دهید | |
| دانه‌ی در که امانت به شما داد ستم | آن امانت به من ایمن ز ضرر باز دهید | |
| ماه من زرد چو شمع است و زبان کرده سیاه | مایه‌ی نور بدان شمع بصر باز دهید | |
| دور از آن مه اثری ماند تن دشمن او | گر توانید حیاتی به اثر باز دهید | |
| نه نه بیمار به حالی است نه امید بهی است | بد بتر شد همه اسباب حذر باز دهید | |
| سیزده روز مه چاردهم تب زده بود | تب خدنگ اجل انداخت سپر بازدهید | |
| خط به خون باز همی داد طبیب از پی جان | جان برون شد چه جواب است خوش ار بازدهید | |
| این طبیبان غلط بین همه محتالانند | همه را نسخه‌ی بدرید و به سر بازدهید | |
| نوش دارو و مفرح که جوی فعل نکرد | هم بدان آسی آسیمه نظر بازدهید | |
| سحر و نیرنج و طلسمات که سودی ننمود | هم به افسونگر هاروت سیر بازدهید | |
| هیکل و نشره و حرزی که اجل بازنداشت | هم به تعویذ ده شعبده‌گر بازدهید | |
| نسخه‌ی طالع و احکام بقا کاصل نداشت | هم به کذاب سطرلاب نگر بازدهید | |
| آن زگال آب و سپندی که عرض دفع نکرد | هم بدان پیرزن مخرقه خر بازدهید | |
| رشته‌ی پر گره و مهر تب قرایان | هم به قرادم تسبیح شمر بازدهید | |
| در حمایل سرو و چنگ چو سودیش نکرد | چنگ شیر و سروی آهوی نر بازدهید | |
| چشم بد کز پتر و آهن و تعویذ نگشت | بند تعویذ ببرید و پتر بازدهید |