| شاخ ریحانی تو، یا برگ گل سوری؟ بگوی | آفتابی؟ یا پری، یا چهره‌ی نوری؟ بگوی | |
| با چنان بالا و دیدار بهشتی کان تست | از چه ما را کرده‌ای در دوزخ ای حوری، بگوی | |
| دیگران را چون مجالی میدهی نزدیک خود | از من آشفته‌ی بیدل چرا دوری؟ بگوی | |
| چون که با ما باده خوردی قصه‌ی رفتن مگوی | یا چو با مستان نشستی ترک مستوری بگوی | |
| ای که ما را سرزنش کردی که: این آشوب چیست؟ | با شراب سرخ صاف صرف انگوری بگوی | |
| عقل معذورم کجا دارد،که در فصلی چنین | ترک جام باده گویم؟ گر تو معذوری بگوی | |
| اوحدی، گر پند خواهی دادن این آشفته را | آن سخن را، این زمان مستم، به مخموری بگوی |