| ای تن و اندامت از گل خرمنی | عالمی حسنی تو در پیراهنی | |
| دل که بالای تو و روی تو دید | کی فرود آید به سرو و سوسنی؟ | |
| بی‌دهان همچو چشم سوزنت | شد جهان بر من چو چشم سوزنی | |
| آنکه ببرید از من بیدل ترا | جان شیرین را جدا کرد از تنی | |
| بر دلم داغ جفا تا کی نهی؟ | بار چندین برنتابد گردنی | |
| دوش می‌گفتی که: پیش من بمیر | گر مجال افتد زهی خوش مردنی! | |
| اوحدی مسکین به گیتی بی‌رخت | کی قراری داشتی در مسکنی؟ |