آنخان خانان را ببین، بر صندلی یللی بلی
|
|
میگیر و زانو زن برش، گر مقبلی یللی بلی
|
کریاس دلها موی او، اردوی جانها کوی او
|
|
میران غلام روی او، از بیدلی یللی بلی
|
ترلک بسیم انباشته،مژگان بکیبر کاشته
|
|
بالا چو توغ افراشته، روز یلی یللی بلی
|
ازیرت بیرون تاخته، قوش بلا انداخته
|
|
ما را چو مرغان باخته، در باولی یللی بلی
|
چشمش دلم را قامچی، دل عشق او را یامچی
|
|
آن زلف چون ارقامچی، شب زاولی یللی بلی
|
ترکانه کین اندوخته: ما را بیرغو سوخته
|
|
افسون ازو آموخته، صد بابلی یللی بلی
|
تابان سهیل از فندقش، بر گوشهی اروندقش
|
|
ای مرغ زار از بندقش، بس غافلی یللی بلی
|
زلف تو تا ایناق شد، کار جهان بلغاق شد
|
|
گردون ترا ارتاق شد، بر قانقلی یللی بلی
|
دیروز مست از بیخودی، گفتا: بیایم، گلمدی
|
|
از لشکری چون اوحدی، این قلی یللی بلی
|
ار پیش رخ بستی تتق، کردی وثاق خود قرق
|
|
گفتم: بیا، گفتی که: یق، ماماتلی یللی بلی
|
کاکل ز ماه آویختی، غوغا چشم انگیختی
|
|
خونم بگزلک ریختی، بیکاهلی یللی بلی
|
با دیگران سر غامشی، کردی بصدا سرامشی
|
|
ما را چنین نارامشی، چون میهلی؟ یللی بلی
|
ای در سخن نامت علم، شعری چنین آرا ز قلم
|
|
اللم یلی یللم یلم یللی یلی یللی بلی
|