| شب شد، به مستان اندکی تریاک بیداری بده | رندان سیکی خواره را گر ساغری داری، بده | |
| زین حرفهای لاله گون چون لاله میسوزد دلم | روی تو ما را لاله بس، ممزوج گلناری بده | |
| اکنون که آب از کار شد، بر خیز و آب کار کن | بی‌کار منشین، ای پسر، آن باده‌ی کاری بده | |
| امشب که در دیر آمدم، زنار باید بر میان | ای یار ترسا، حلقه‌ای زان یار زناری بده | |
| مستی و مستوری بهم نیکو نباشد، دلبرا | یا پیش مستان کم نشین، یا ترک هشیاری بده | |
| سالیست تا من بوسه‌ای زان لب تمنی میکنم | اکنون چو فرصت یافتم، عذرش چه می‌آری؟ بده | |
| دانم نیاری کام دل پیش رقیبان دادنم | دشنام، باری، پیش تو سهلست، می‌یاری، بده | |
| جانا، ز خوی تند خود، چون بی‌گناهم، هر نفس | صد بار بر دل می‌نهی، یک بوسه سر باری بده | |
| از هر دو گیتی اوحدی چون عاشق‌زار تو شد | یا قصد آزارش مکن، یا ترک بیزاری بده |