| صد بار ز مهرت ار بمیرم | یک ذره دل از تو بر نگیرم | |
| از شهرم اگر برون کنی سهل | بیرون مگذار از ضمیرم | |
| از من نسزد شکایت تو | گر خار نهی و گر حریرم | |
| ای کاج! مرا نسوختی هجر | دانند که بنده‌ی اسیرم | |
| یاد از تن همچو شیرش، ای دل | کم کن، که نه یوز این پنیرم | |
| من نشکنم این خمار هرگز | کز عشق سرشته شد خمیرم | |
| چون درد تو نیست هیچ دردی | زان هیچ دوا نمی‌پذیرم | |
| بر گور من ار گذر کنی تو | برخیزم و دامنت بگیرم | |
| دوشم به فلک رسید ناله | و امروز به چرخ شد نفیرم | |
| گر پیر شود سرم چه سودست؟ | چون دل نشود مرید پیرم | |
| حال دل من بکس مگویید | کین نامه غلط کند دبیرم | |
| از مهر تو بست چرخ نقشم | با عشق تو داد دایه شیرم | |
| بگذار به محنت اوحدی را | گو من ز محبتت بمیرم |