| من از دیوانگی خالی نخواهم بود تا هستم | که رویت میکند هشیار و بویت میکند مستم | |
| صدم دشمن به شمشیر ملامت خون همی ریزد | کدامین را توانم زد؟ که نه تیرست و نه شستم | |
| سر خود را فدا کردم گل یک وصل ناچیده | نمیدانم چه خارست این که من در پای خود جستم؟ | |
| غم و اندوه در عشقش فراوانم به دست آید | همین صبرست و تن داری، که کمتر می‌دهد دستم | |
| خبر دارم: نیاید گفت از آیین وفاداری | اگر با یاد روی او خبر دارم که من هستم | |
| به عهد دست سیمینش تو خاموشی مجوی از من | کزین دستم که می‌بینی به صد فریاد از آن دستم | |
| بسان اوحدی روزی در آویزم به زلف او | گرش بوسیدم آسودم، ورم کشتند خود رستم |