| مرا از بخت اگر کاری برآید | به وصل روی دلداری برآید | |
| ولیکن دور گردون خود نخواهد | که کام یاری از یاری برآید | |
| اگر خوبان گیتی را کنی جمع | به نام من ستمگاری برآید | |
| و گر من طالب اندوه گردم | ز هر سویش طلبکاری برآید | |
| دل من گر بکارد دانه‌ی غم | ازان یک دانه انباری برآید | |
| ز دلتنگی اگر رمزی بگویم | ازان تنگی به خرواری برآید | |
| گلی را گر برون ارم ز خاری | ز هر برگش سر خاری برآید | |
| ز زلف یار اگر مویی بجویم | بهر مویش خریداری برآید | |
| ز بهر تخت اگر شاهی نشانم | به نام اوحدی داری برآید |