| کو دیده‌ای که بی‌تو به خون تر نمی‌شود؟ | یا رخ که از فراق تو چون زر نمی‌شود؟ | |
| زان طره باد نیست که نگرفت بوی مشک | زان زلف خاک نیست که عنبر نمی‌شود | |
| پیوسته با منی و مرا با تو هیچ وقت | وصلی به کام خویش میسر نمی‌شود | |
| ذکر تو می‌کنیم و به پایان نمی‌رسد | وصف تو می‌کنیم و مکرر نمی‌شود | |
| از خانقاه و مدرسه تحصیل چون کنیم؟ | ما را که جز حدیث تو از بر نمی‌شود | |
| زان سنگ آستانه به دانش فرو تریم | کز آستانه‌ی تو فراتر نمی‌شود | |
| از مال حیف نیست که اندر سر تو رفت | از جان اوحدیست، که در سر نمی‌شود |