| دوشم از وصل کار چون زر بود | تا به روز آن نگار در بر بود | |
| جام در دست و یار در پهلو | عشق در جان و شور در سر بود | |
| گل و شکر بهم فرو کرده | وز دگر چیزها که در خور بود | |
| با چنان رخ ز گل که گوید باز؟ | با چنان لب چه جای شکر بود؟ | |
| زلف مشکین بر آتش رخ او | خوشتر از صد هزار عنبر بود | |
| من و دلدار و مطربی سه به سه | چارمی حارسی که بردر بود | |
| شب کوتاه روز ما بر کرد | ور نه بس کار ها میسر بود | |
| مطرب از شعرها که میپرداخت | سخن اوحدی عجب تر بود | |
| گر چه عیسی دمی نمود او نیز | نیم شب در میانه سر خر بود |