بید بشکفت و گل به بار آمد | لاله بر طرف جویبار آمد | |
گربهی بید بر دریچهی شاخ | پنجه بگشود و در شکار آمد | |
علم خسرو چمن بزدند | یزک لشکر بهار آمد | |
زان طرف لالهای سرخ برست | زین طرف نالهای زار آمد | |
سرو آزاد بر یمین افتاد | نرگس مست بر یسار آمد | |
رفت قمری چو بلبل آمد و گل | که یکی گر بشد هزار آمد | |
از چمن نکهت صبا بدمید | ز صبا بوی زلف یار آمد | |
بید بنشست و جام باده نهاد | باد برجست و در نثار آمد | |
گل رعنا به خانه باز رسید | بلبل مست با قرار آمد | |
ز سخن ها که هر کسی گفتند | غزل اوحدی بکار آمد |