| ای آنکه پیشهی تو بجز کبر و ناز نیست | چون قامت تو سرو سهی سرفراز نیست | |
| روشن دل کسی که تو باز آیی از درش | تاریک دیدهای که بر وی تو باز نیست | |
| راهی که سر به کوی تو دارد حقیقتست | عشقی که مرد را به تو خواند مجاز نیست | |
| هر خسته را که کعبهی دل خاک کوی تست | گو: سعی کن، که حاجت راه حجاز نیست | |
| تن در نماز و روی به محرابها چه سود؟ | چون روی دل به قبله و دل در نماز نیست | |
| عیبم کنند مردم زاهد ز عشق، لیک | در زاهدان صومعه چندین نیاز نیست | |
| آنکس نریزد این همه اشک چو خون ز چشم | رازش ز چشم خلق مپوشان، که راز نیست | |
| ای اوحدی، مرو ز پی چشم مست او | بنشین، که روز فتنه به از احتزاز نیست | |
| گر بخت یار میشود از کس مدد مخواه | بر خوان عشق حاجت دست دراز نیست |