قسمت سوم

دوشم به طرب بود نه دلتنگی بود		سیرم همه در عالم یکرنگی بود
می‌رفتم اگرچه از سر لنگی بود		من بودم و سنگ من دو من سنگی بود

□

هر کو ز در عمر درآید برود		چیزیش بجز غم نگشاید برود
از سر سخن کسی نشانی ندهد		ژاژی دو سه هر کسی بخاید برود

□

عاشق که غم جان خرابش نرود		تا جان بود از جان تب و تابش نرود
خاصیت سیماب بود عاشق را		تا کشته نگردد اضطرابش نرود

□

در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود		چون زهر به دل رسید تریاک چه سود
تو ظاهر خود به جامه آراسته‌ای		دلهای پلید و جامه‌ی پاک چه سود

□

در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود		با نفس پلید جامه‌ی پاک چه سود
زهرست گناه و توبه تریاک وی است		چون زهر به جان رسید تریاک چه سود

□

روزی که چراغ عمر خاموش شود		در بستر مرگ عقل مدهوش شود
با بی دردان مکن خدایا حشرم		ترسم که محبتم فراموش شود

□

گر دشمن مردان همگی حرق شود		هم برق صفت به خویشتن برق شود
گر سگ به مثل درون دریا برود		دریا نشود پلید و سگ غرق شود

□

تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود		اندر ره عشق و عاشقی بر نشود
هر یار طلب کنی و هم سر خواهی		آری خواهی ولی میسر نشود

□

تا دل ز علایق جهان حر نشود		اندر صدف وجود ما در نشود
پر می نشود کاسه‌ی سرها ز هوس		هر کاسه که سرنگون بود پر نشود

□

هرگز دلم از یاد تو غافل نشود		گر جان بشود مهر تو از دل نشود
افتاده ز روی تو در آیینه‌ی دل		عکسی که به هیچ وجه زایل نشود